Nauki

The rodzina Rodzina jest intymną komunią życia i miłości, opartą na małżeństwie mężczyzny i kobiety, otwartych na dar ludzkiego życia i miłości na zawsze. To święto wskazuje na Świętą Rodzinę z Nazaretu jako prawdziwy wzór życia. Wszystkie rodziny świata powinny zawsze zwracać się pod opiekę Świętej Rodziny, aby nauczyć się żyć w miłości i poświęceniu.

Rodzina jest określana jako szkoła miłości i Kościół domowy. Rodzina jest opatrznościowym miejscem, w którym kształtujemy się jako ludzie i jako chrześcijanie. Nasza rodzina jest miejscem, gdzie wzrastamy w mądrości, wieku i łasce przed Bogiem i ludźmi.

Musi to być miejsce dialogu między Bogiem a człowiekiem, otwarte na Słowo i na słuchanie. Oddelegowany przez modlitwa rodzinna która silnie jednoczy. Święty Jan Paweł II gorąco zalecał odmawianie Różańca Świętego w rodzinach i bardzo pamiętał o powiedzeniu: "rodzina, która modli się razem, pozostaje razem".

Dlatego Święto Świętej Rodziny zaprasza nas do przyjęcia, przeżywania i głoszenia prawdy i piękna rodziny, zgodnie z Bożym planem.

Źródło powołań kapłańskich

Tożsamość Chrystusa i jego misja ukształtowały się w historii i w świecie w obrębie Świętej Rodziny. Możemy powiedzieć, że jest to model, w ramach którego w zdecydowanej większości przypadków odbywa się wezwanie Pana do synów rodzin chrześcijańskich do konsekracji i powołania do kapłaństwa. Dlatego rola rodzin chrześcijańskich jest fundamentalna w powstawaniu powołań.

Zarówno kapłaństwo i życie konsekrowane są darmowymi darami od Pana i nie da się zaprzeczyć, że ogromna większość powołań powstaje w rodzinach, które wierzą i praktykują, w środowiskach, w których żyje się wartościami Świętej Rodziny z Nazaretu.

W odkrywaniu tego powołania kluczowa jest rola rodziców w formacji ich dzieci. Żadna instytucja nie może zastąpić ich roli w edukacji "zwłaszcza w kształtowaniu sumienia". Każda ingerencja w tę świętą sferę musi być potępiona, ponieważ narusza prawo rodziców do zapewnienia dzieciom edukacji zgodnej z ich wartościami i przekonaniami, Konferencja Episkopatu Hiszpanii 2022.

Kolebka powołania do miłości

W Familiaris consortioPapież Jan Paweł II nauczał, że "chrześcijańskie małżeństwo i chrześcijańska rodzina budują Kościół: ponieważ w chrześcijańskiej rodzinie osoba ludzka nie tylko jest powoływana do życia i stopniowo wprowadzana do wspólnoty ludzkiej poprzez wychowanie, ale poprzez odrodzenie osoby ludzkiej, poprzez odrodzenie osoby ludzkiej, poprzez nowe życie, poprzez nowe życie, poprzez nowe życie, poprzez nowe życie, poprzez nowe życie, poprzez nowe życie. chrzest i wychowanie w wierze, w którym dziecko zostaje również wprowadzone do rodziny Bożej, jaką jest Kościół".

Dom, który żyje na wzór Świętej Rodziny, jest szkołą modlitwy. Od najmłodszych lat dzieci uczą się spontanicznie stawiać Boga na pierwszym miejscu, rozpoznają Go i nawiązują z Nim dialog w każdej sytuacji. TJest to również szkoła żywej wiary, gdzie nauka nie odbywa się w sposób teoretyczny, lecz jest wcielana w codzienną pracę. Także jest szkołą misyjnego rozprzestrzeniania się jako aktywni promotorzy powołań konsekrowanych.

Życie ewangelią nie jest dziś łatwe, a tym bardziej w obecnych czasach. Jednakże, W Ewangelii znajdujemy drogę do świętego życia na poziomie osobistym i rodzinnym, To wymagająca, ale fascynująca droga. Możemy podążać za przykładem Jezusa z Nazaretu i dzięki Jego wstawiennictwu.

W każdym domu są chwile radosne i smutne, spokojne i trudne. Życie Ewangelią nie zwalnia nas od doświadczania trudności i napięć, od znajdowania chwil radosnej siły i chwil smutnej kruchości. Musimy zrozumieć, że to Duch Święty prowadzi dziś każdego człowieka. Ale musimy słuchać Ducha, który mówi w nas; potrzebujemy spojrzenia wiary, aby pojąć rzeczywistość wykraczającą poza pozory.

Rozeznawanie powołania w chrześcijańskim domu

Papież Franciszek proponuje nam w Adhortacji Apostolskiej Christus vivitdziesięć wskazówek dotyczących refleksji nad świętem, edukacji domowej i ułatwiania dzieciom procesu rozeznawania powołania.

• Jest to uprzywilejowane miejsce do słuchania wezwania Pana. i nauczyć się odpowiadać na nie z hojnością, ponieważ "jest to obszar, w którym kocha się za siebie, a nie za to, co się wytwarza lub co się ma".
• Znaczenie wychowanie w wierze. To tam najlepiej uczy się relacji z żywym Jezusem Chrystusem. Dlatego zachęcają do wspólnej modlitwy i udziału w nabożeństwach. sakramenty.
• Szkolenie w zakresie cnót "aby ci, którzy są powołani, mogli dać swoje szczodre "tak" Panu i pozostać wierni temu "tak"". Wśród tych cnót podkreślił męstwo, "aby móc iść pod prąd w obliczu społeczeństwa opiekuńczego".
• Papież wzywa przeżywanie doświadczenia spotkania z ChrystusemCelem jest "słuchanie Jego Słowa i rozpoznawanie Jego głosu poprzez rozeznanie", otwarte na możliwość poświęcenia się Bogu w kapłaństwie lub w życiu konsekrowanym.
• Radzą również rodzicom, aby pamiętali o tym, że "...w edukacji swoich dzieci rodzice powinni mieć świadomość, żenie jesteśmy właścicielami daru, ale jego starannymi szafarzami nauczyć ich rozpoznawać siebie jako dar i towarzyszyć im w rozeznaniu, ale nie podejmować za nich decyzji.
• Potraktuj życie jako ofiarę. Wpoić, że "jestem misją na tej ziemi i po to jestem na tym świecie".

Kucie w dobroczynności

• Wykuwanie dzieci w działalności charytatywnej ponieważ "rodzina nie jest wyizolowaną w sobie komórką, która nie przejmuje się tym, co dzieje się wokół niej. Ten charytatywny wymiar zaczyna się w dalszej rodzinie, troszcząc się zwłaszcza o dziadków i osoby starsze, ale musi być otwarty na potrzeby innych.
• Promowanie świadomości różnych zawodów i stworzyć kulturę powołania. Papież ubolewa, że rodziny chrześcijańskie "sprzeciwiają się powołaniu swoich dzieci do kapłaństwa lub życia konsekrowanego albo proszą je, by nadały priorytet swojej przyszłości zawodowej, odkładając na później powołanie Pana". Jeśli chodzi o powołanie do małżeństwa, "nie ma nic bardziej stymulującego dla dzieci, niż widzieć, jak ich rodzice przeżywają małżeństwo i rodzinę jako misję, z radością i cierpliwością, pomimo trudności, smutnych chwil i prób".
• Jako Kościół "mamy misję towarzyszenia rodzinom żyjących w naszych społecznościach. Docieranie do rodzin żyjących na marginesie i w ubóstwie; troska o rodziny migrantów; nie zaniedbywanie rodzin, które doświadczyły separacji i rozwodu.