Dziewica z Guadalupe jest jednym z największych skarbów naszej wiary katolickiej w Ameryce Łacińskiej. Jej postać wykracza poza czas jako symbol pocieszenia, nadziei i kulturowego zjednoczenia. Jej wizerunek, cudownie odciśnięty na tilmie świętego Juana Diego w 1531 roku, kryje w sobie tajemnice, które nadal fascynują zarówno wiernych, jak i naukowców.
Zanim jednak poznamy tajemnice tilmy Juana Diego, cofnijmy się do XX wieku, aby przypomnieć, że w maju 1970 r, Święty Josemaría Escrivá udał się do Meksyku z gorącym pragnieniem: modląc się przed Dziewicą z Guadalupe w starej bazylice.
"Przyszedłem zobaczyć się z naszą Panią z Guadalupe, a przy okazji zobaczyć się z wami", oznajmił swoim dzieciom w pierwszych pozdrowieniach. Głęboka pobożność św. Josemarii doprowadziła go do spędzania godzin na modlitwie przed "Małą Dziewicą z Tepeyac", do której kierował słowa pełne miłości:
"Ofiaruję Panu przyszłość miłości, z wieloma duszami.... Fale dusz, na całym świecie i we wszystkich czasach, zdeterminowanych, by oddać się Twojemu Synowi i służyć innym".
Podczas swojej wizyty modlił się za Kościół, Papieża i Opus Dei z wielką i synowską ufnością. W rozmowie z kardynałem Miguelem Darío Mirandą wyraził nawet żartobliwie swoje życzenie: "Kiedy będę przed nią, nie wyniosą mnie z sanktuarium nawet dźwigiem".
Przypominając okoliczności tego wybuchu synowskiego uczucia do Matki Bożej, Mons. Javier Echevarría -który towarzyszył mu w podróży, napisał dwadzieścia pięć lat później: "Zaryzykowałbym stwierdzenie - słyszałem, jak mówił to przy kilku okazjach - że Matka Boża zmusiła go do podjęcia tej pokutnej pielgrzymki, ponieważ chciała, aby tam, u stóp tego brązowego obrazu, prosił Ją o wstawiennictwo w imieniu świata, Kościoła i tej małej części Kościoła, jaką jest Opus Dei".
Escrivá de Balaguer darzył Guadalupanę głębokim uczuciem, które odzwierciedlało się nawet w szczegółach jego codziennego życia. W swoim biurze w Roma Zawsze miał jej zdjęcie, świadka jego niezliczonych modlitw.
Wpływ jego nabożeństwa do Dziewicy z Guadalupe znalazł również odzwierciedlenie w spotkaniach z tysiącami ludzi podczas jego pobytu w Meksyku. W swoich katechezach przekazywał swoją miłość do Matki Bożej i zachęcał wszystkich Jej synów i córki oraz wiernych, aby zbliżali się do Niej z ufnością i hojnością. To nauczanie nadal inspiruje członków Opus Dei i wszystkich tych, którzy starają się podążać ścieżką świętości w codziennym życiu.
Św. Josemaria nie promował wyłącznego nabożeństwa do konkretnego kultu maryjnego, ale uznał w Matce Bożej z Guadalupe szczególny wzór czułości i boskiej bliskości. Nazwał ją Siedzibą Mądrości i naszą Nadzieją.Wzywamy ją z ufnością, aby prosić o jej wstawiennictwo w imieniu wszystkich dzieci Bożych.
Relacja św. Josemarii z Matką Bożą z Guadalupe pozostaje źródłem inspiracji. Jego synowskie zaufanie i miłość do Matki Bożej przypominają nam, że Maryja jest zawsze gotowa przyjąć nasze prośby i towarzyszyć nam w drodze do Chrystusa.
Dziś jej przykład zachęca nas do modlitwy z wiarą i pełnego zaufania matczynej opiece Matki Bożej. ???????? Ale teraz proszę pozwolić nam wejść w tajemnice cudownej tilmy.
Aby zrozumieć wielkość cudu z Guadalupe, ważne jest, aby wiedzieć, czym jest tilma. Jest to płaszcz używany przez Indian mezoamerykańskich, wykonany z włókna maguey. Materiał ten, choć trwały w codziennym użytkowaniu, ma ograniczoną żywotność, zwykle nieprzekraczającą 20 lat.
Tilmy były prostymi ubraniami, używanymi do schronienia lub noszenia żywności. To właśnie w tym kontekście zaczyna się historia Dziewicy z Guadalupe, ponieważ to właśnie w tilmie skromnego tubylca, Juana Diego, powstał obraz, który wymyka się ludzkim wyjaśnieniom.
W grudniu 1531 roku, zaledwie 10 lat po podboju Meksyku, nawrócony na chrześcijaństwo tubylec o imieniu Juan Diego był w drodze do Tepeyac, aby wziąć udział w Masa. Na tym wzgórzu po raz pierwszy ukazała mu się Maryja Dziewica, prosząc go, aby udał się do biskupa Zumárragi i poprosił go o zbudowanie tam świątyni.
Jak można się było spodziewać, biskup poprosił o dowód objawień. W odpowiedzi, w swoim ostatnim objawieniu, 12 grudnia, na szczycie wzgórza, gdzie rosły tylko rośliny szczególnie odporne na warunki atmosferyczne, Dziewica poprosiła Juana Diego o zerwanie kwitnących róż, które znalazła tam w środku zimy.
Juan Diego był posłuszny, a kiedy rozwinął swoją tilmę przed biskupem, nie tylko spadły kwiaty, ale na tkaninie maguey pojawił się wizerunek Matki Boskiej. Cud ten zapoczątkował kult Guadalupany.
Tilma Juana Diego to nie tylko cudowne płótno; to zagadka, która była przedmiotem licznych badań naukowych. Oto niektóre z otaczających ją tajemnic:
1. Niewytłumaczalna trwałośćPomimo tego, że jest wykonana z włókna maguey, które powinno rozpaść się wieki temu, tilma pozostaje nienaruszona po prawie 500 latach. Jest to sprzeczne z prawami natury i zostało uznane za cud przez wiernych i niewytłumaczalny fakt przez społeczność naukową, która badała płótno.
2. Nieznane pochodzenie kolorówPigmenty na obrazie nie odpowiadają żadnej znanej technice malarskiej. Naukowcy potwierdzili, że nie są one pochodzenia roślinnego, zwierzęcego ani mineralnego i nie można znaleźć żadnych pociągnięć pędzla.
3. Odbicia w oczachW powiększeniu oczy Dziewicy ukazują maleńkie odbicia odpowiadające ludzkim postaciom, w tym Juanowi Diego i biskupowi Zumarradze.
Ten szczegół, odkryty dzięki nowoczesnej technologii, jest zdumiewający ze względu na swoją precyzję w małej przestrzeni rogówki. Dzięki procesowi digitalizacji obrazów komputerowych, odbicie trzynastu osób w oczach Matki Boskiej zostało odkryte zgodnie z prawami Purkinje-Samsona.
Bardzo mała średnica rogówek (7 i 8 mm) wyklucza możliwość namalowania postaci na ich oczach, zwłaszcza biorąc pod uwagę surowy materiał, na którym nadrukowano obraz.
4. Gwiazdy na płaszczuPłaszcz Dziewicy pokazuje wzór gwiazd, który pokrywa się z konstelacjami widocznymi na meksykańskim niebie 12 grudnia 1531 r., w dniu ostatniego objawienia.
5. Stała temperaturaTilma utrzymuje stałą temperaturę 36,6 stopni Celsjusza, podobną do temperatury żywego ludzkiego ciała.
6. Odporność na uszkodzeniaW 1921 r. atak dynamitowy w pobliżu tilmy zniszczył ołtarz, ale obraz pozostał całkowicie nienaruszony i nieuszkodzony.
7. Symbolika kulturowaDziewica łączy w sobie elementy rdzenne i chrześcijańskie. Na przykład jej sukienka ma kwiatowe wzory przedstawiające góry święte dla Meksykanów, a jej postawa wskazuje na pokorę i modlitwę, powszechne w ikonografii katolickiej. Rysy jej twarzy są rdzenne, a do Juana Diego przemówiła w swoim rodzimym dialekcie.
Dziś ta cudowna tilma znajduje się w Bazylice Guadalupe w Meksyku, wystawiona na widok milionów pielgrzymów, którzy co roku przybywają, aby ją kontemplować, zwłaszcza w dniu jej święta 12 grudnia.
W swojej homilii z 12 grudnia 1981 r. święty Jan Paweł II podkreślił znaczenie Dziewicy z Guadalupe w tożsamości kulturowej i religijnej Meksyku i Ameryki Łacińskiej, odnosząc się do niej jako symbolu jedności i ewangelizacji, a także jako żyznej gleby dla powołania kapłańskie.
Matka Boża z Guadalupe, jako patronka obu Ameryk, nadal zachęca młodych ludzi do odważnej odpowiedzi na Jej wezwanie, oferując im swoją macierzyńską opiekę i nieustanne wstawiennictwo. Święty Juan Diego, kanonizowany w 2002 roku i wybrany na posłańca tego cudu, jest przykładem pokory i służby. Jego proste życie przypomina nam, że Bóg czyni cuda poprzez chętne serca.
Jak uczy nas święty Josemaría, "Pan zawsze idzie do Jezusa i wraca przez Maryję". Dziewica Maryja wstawia się za każdym z nas. Jego miłość i przewodnictwo umacniają kapłanów w ich misji ewangelizacji i służby.
Maryja zawsze prowadzi swoje dzieci do Jezusa, a szczególnie tych, których On powołuje. kapłaństwo. Jej przesłanie miłości i służby, które zmieniło historię w 1531 roku, nadal jest źródłem siły dla tych, którzy rozeznają swoje powołanie. Matka Boża zaprasza tych młodych ludzi, aby byli pomostem między Bogiem a Jego ludem, tak jak święty Juan Diego.
Każdego 12 grudnia, w dniu jej święta, miliony pielgrzymów przybywają do Bazyliki Guadalupe, uważane za jedno z najczęściej odwiedzanych sanktuariów na świecie. Ale poza liczbami, nabożeństwo do Dziewicy z Guadalupe jest świadectwem Bożej miłości. Jej wizerunek był nie tylko darem dla nowo ewangelizowanych rdzennych mieszkańców, ale także uniwersalnym wezwaniem do wiary i pojednania.
Kończymy jedną z próśb św. Josemarii w ostatnim dniu jego nowenny: "Pani, oddaję się, oddaję się całkowicie: już nie proszę! Kocham Wolę Twojego Syna! Porzucamy siebie, odpoczywamy, kochamy i akceptujemy Jego plany, w pełni akceptując Wolę Boga.
Wiemy, nasza Matko, że dasz nam środki, aby kontynuować tę drogę miłosierdzia i miłości oraz szerzyć ją na całym świecie (...)".
