El monte Bessillon pertenece al término municipal de Cotignac, en la Provenza. Allí tuvo lugar el 7 de junio de 1660 la única aparición de san José, que está reconocida por la Iglesia. No se asemeja a otras apariciones en la que se transmiten detallados mensajes a un vidente. De hecho, no hay mensaje que transmitir.
Ο πατριάρχης, μόνος ήρθε να βοηθήσει ένα διψασμένο νεαρό βοσκόπουλομια μέρα πολύ κοντά στο καλοκαίρι.
Ο Άγιος Ιωσήφ εμφανίζεται ως ένας άνδρας σημαντικού αναστήματος που δείχνει στον βοσκό έναν τεράστιο βράχο και λέει: "Εγώ είμαι ο Ιωσήφ, σήκωσέ τον και θα πιεις". Ο Gaspard του ρίχνει ένα βλέμμα δυσπιστίας καθώς διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να το σηκώσει. Αλλά ο Άγιος Ιωσήφ επαναλαμβάνει την εντολή του και ο βοσκός το σηκώνει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Ανακαλύπτει μια πηγή με γλυκό νερό κάτω και πίνει με απληστία, αλλά όταν κοιτάζει ψηλά, συνειδητοποιεί ότι είναι μόνος του. Σαν Χοσέ, el padre de Jesús, apenas ha roto el silencio que le atribuyen los Evangelios. Ο Γκασπάρ είναι αυτός που δεν λέει να το βουλώσει και διαδίδει τα νέα, ώστε οι άρρωστοι από παντού να έρχονται στην πηγή για να θεραπευτούν και να ανακουφιστούν. Σύντομα χτίστηκε ένα προσωρινό χειρουργείο στον χώρο και το 1663 εγκαινιάστηκε το σημερινό παρεκκλήσι.
Ο σημερινός ναός του Αγίου Ιωσήφ εγκαινιάστηκε το 1663. Κατά τη γιορτή του Αγίου Ιωσήφ, από το 1661 και μετά, μεγάλα πλήθη συνέρρεαν στο ιερό του Αγίου.
Desde entonces, la capilla ha resistido todos los estragos del tiempo, incluidos los de la Revolución Francesa, aunque tuviera que ser abandonada durante algunos años. Sobre la capilla se cernió un cierto olvido durante el siglo XIX y una gran parte del XX, aunque κάθε 19η Μαρτίου ένα προσκύνημα συγκέντρωσε τους κατοίκους της γύρω περιοχής.
Τελικά, το 1975, εγκαταστάθηκαν εκεί οι Βενεδικτίνοι από τη μονή Medea της Αλγερίας και ο αρχιτέκτονας Fernand Pouillon έχτισε ένα νέο μοναστήρι δίπλα στα απομεινάρια των κτιρίων του 17ου αιώνα. Το έργο εναρμονίζει το αρχαίο με το σύγχρονο.
Περίπου την ίδια εποχή με αυτή τη μοναδική εμφάνιση του Αγίου Ιωσήφ, η Γαλλία αφιερώθηκε στον άγιο πατριάρχη από τον Λουδοβίκο ΙΔ', κατόπιν εντολής της μητέρας του, Άννας της Αυστρίας. Ήταν η εποχή που η γαλλική αυλή σταματούσε για να ακούσει την ιερή ρητορική του Jacques-Bénigne Bossuet, μιας από τις προσωπικότητες με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Εκκλησία της εποχής.
Μερικές φορές μας έχει δοθεί η άποψη ότι ο Μποσουέ είναι ένας συγγραφέας πραγματειών που κατασκευάζει μια πολιτική θεωρία της γαλλικής μοναρχίας και η βαθιά πνευματικότητά του και η μεγάλη του γνώση της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας έχουν ξεχαστεί..
Τα λόγια του Bossuet, όπως και άλλων κήρυκες του παλατιού, ήταν ένας σπόρος που ρίχτηκε σε συνομιλητές που έμοιαζαν να έχουν την καρδιά τους πολύ προσηλωμένη στις απαιτήσεις της εξουσίας και του εξωτερικού γοήτρου. Αλλά δεν εναπόκειται στον ιεροκήρυκα να θερίσει τους καρπούς- ο Θεός είναι αυτός που συγκεντρώνει τη σοδειά στον δικό του χρόνο.
Bossuet προς την Άννα της Αυστρίας δύο πανηγυρικούς λόγους για τον Άγιο Ιωσήφ, και οι δύο στις 19 Μαρτίου, εκείνες του 1659 και του 1661. Στην πρώτη, ο Άγιος Ιωσήφ παρουσιάζεται ως ο θεματοφύλακας της Μαρίας και του Ιησού, και ταυτόχρονα τονίζεται το γεγονός ότι ήξερε να φυλάει το μυστικό που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός σε όλη του τη ζωή. Στο δεύτερο, ο Bossuet ξεκινά από το βιβλικό απόσπασμα ότι ο Κύριος έψαχνε έναν άνθρωπο σύμφωνα με την καρδιά του. (1 Σαμ 13, 13). Αναφέρεται στον Δαβίδ, τον πρόγονο του Ιωσήφ, και ο ιεροκήρυκας επαινεί την απλότητα, την αποστασιοποίηση και την ταπεινότητα του πατριάρχη. Επιβεβαιώνει ότι η πίστη του ξεπερνά εκείνη του Αβραάμ, το πρότυπο της τέλειας πίστης, επειδή έπρεπε να φυλάξει έναν Θεό που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε αδυναμία. Ο José μοιάζει με τον εύπλαστο πηλό στον οποίο ο αγγειοπλάστης δίνει το τελικό περίγραμμα.
Όταν ειπώθηκαν αυτά τα λόγια, ο Ιωσήφ βρισκόταν σε ένα χωριό της Προβηγκίας. Δεν εμφανίστηκε με δύναμη και μεγαλοπρέπεια, δεν ήθελε να εκφράσει ότι είχε ξεχαστεί πολύ μέσα σε 17 αιώνες εκκλησιαστικής ιστορίας.
Αντιθέτως, η εκδήλωση του αγίου Ιωσήφ χαρακτηρίστηκε από διακριτικότητα και εξυπηρέτηση. Φρόντισε ένα νεαρό αγόρι βοσκού, όπως φρόντιζε τον Ιησού και τη Μαρία για χρόνια.. Έγινε και πάλι πατέρας. Με τον τρόπο αυτό, μας υπενθυμίζει ότι η πατρότητα συνδέεται πάντα με την υπηρεσία. Αυτή είναι η πατρότητα που ενσταλάζει εμπιστοσύνη, που βασίζει την εξουσία στην κηδεμονία και την υπηρεσία, και όχι ο πατέρας του παρελθόντος, ο "άρχοντας της ζωής και της περιουσίας", που έχει συμβάλει τόσο πολύ στη σημερινή απαξίωση της πατρικής φιγούρας.
Ωστόσο, όταν ο πατέρας αμφισβητείται ή αρνείται, η αδελφοσύνη καθίσταται αδύνατη. Αυτό συμβαίνει στη σημερινή κοινωνία, όπου έχει αναπτυχθεί ο σπόρος του ατομικισμού. Ο Άγιος Ιωσήφ μας υπενθυμίζει ότι ο κόσμος χρειάζεται πατέρες για να γίνουμε όλοι αδελφοί.
Antonio R. Rubio Plo, Πτυχιούχος Ιστορίας και Δικαίου. Συγγραφέας και διεθνής αναλυτής @blogculturayfe / @arubioplo
